Krótki kącik sztuczny

Skoro kącik sztuczny, to będzie o sztuce. Będę recenzentem, bo kto mi zabroni?

Nie ukrywam - Polska w swojej aktualnej postaci, jako całość, nie jest czymś, co uważam za ideał, wiele rzeczy mi się nie podoba, wiele mnie irytuje. Ale nie chcę być nędznym malkontentem, skupiać się wyłącznie na narzekaniu i rozwoju listy tego, co drażni, dlatego podzielę się z Wami odkryciem.

Moi mili, znalazłem Polskę, która mi się podoba od lewej do prawej, z góry do dołu. Caluśka! Jest to naprawdę fajna Polska, o drugą taką ciężko, oj ciężko. Na szczęście jedna powinna każdego zadowolić. Oto ona:

Polecam każdemu, to kolejny bardzo dobry wytwór tego niepowtarzalnego tria, które ciężko zaklasyfikować ludziom, którzy się tym zajmują. Ja się tym nie zajmuję, bo się na klasyfikowaniu muzyki zupełnie nie znam.

Jeśli kogoś nie zadowala mój żenujący poziom recenzowania, to polecam recenzję opublikowaną na łamach Onetu. Stoi ona na daleko wyższym i nieosiągalnym dla mnie pułapie. Znajdziecie tam informacje o onirycznych pejzażach dźwiękowych, impresjonistycznych plamach, a także o efemerycznych konstrukcjach przypominających pajęczą sieć. Coś dla siebie znajdą również amatorzy efektów sonorystycznych  dysonujących interwałów niechybnie nawiązujących do mazurków Szymanowskiego. Z kolei dla modystów-melomanów interesująca może okazać się wzmianka o płaszczyku muzycznych niedopowiedzeń. Całość okraszona zgrabną oceną w skali 0-10. Mistrzostwo. 

A Polskę w dźwiękach Możdżera, Danielssona i Fresco polecam raz jeszcze z całego serca. Wprawdzie płaszczyk muzycznych niedopowiedzeń może okazać się nieosiągalny do zauważenia dla prostego człowieka, ale, przynajmniej w moim przypadku, nie zabrało to przyjemności z odbioru.

Pozdrawiam (: